Pamiętnik: 30 dni na miłość rozdział III

12 wrzesień 2010 rok 15:43

Drogi Pamiętniku.

Dzisiejszy dzień zaczął się okropnie. Spóźniłem się na autobus, bo do trzeciej w nocy rozmawiałem z moją siostrą, a co za tym idzie przyszedłem dziesięć minut po pierwszym dzwonku na lekcje. Wpadłem do klasy zdyszany i mokry od deszczu, który jak na złość musiał dzisiaj padać.

Mam nowego ucznia w klasie, ale zaraz do tego dojdę. A więc wpadłem do klasy i akurat przerwałem nowemu przedstawianie się. Wiem tylko tyle, że nazywa się Percy Jackson i jest ode mnie starszy dwa lata. To czemu chodzi ze mną do klasy? Pewnie nie zdał dwa razy.

Gdy szedłem do swojej ławki w najdalszym koncie klasy Valdez podstawił mi nogę i jak długi poleciałem na ziemię, rozcinając sobie dłoń o kant ławki, której próbowałem się przytrzymać. Wspominałem już jak ja nienawidzę tego błazna z tym pogardliwym uśmieszkiem na twarzy.

I pomyśleć, że mi się kiedyś podobał.

Nie wieżę, ze ja to tu napisałem… (TAK JESTEM GEJEM, PODOBA SIĘ?)

Dobra wracając do tematu. Cała klasa wybuchła śmiechem. Podniosłem się szybko z ziemi, pozbierałem książki i ze spuszczoną głową poszedłem do ławki. Percy opowiadał jeszcze o sobie przez pięć minut i potem zaczął się koszmar, a mianowicie lekcja matematyki. Nie będę ci opowiadał o nudnych funkcjach, bo sam tego nie rozumiem.

Percy usiadł w trzeciej ławce pod oknem koło Leona Valdeza i Annabeth Chase. Od razu było widać, że towarzystwo przypadło mu do gustu.

Gdy tylko zadzwonił dzwonek wypadłem z klasy jako pierwszy i pobiegłem do toalety oczyścić ranę na ręce. Oczywiście nie dane było mi zrobić tego w spokoju, bo zaraz za mną przyszedł Leon i zaczął mnie wyzywać od śmieci i wszarzy. Normalny dzień w szkole. Wziął już mój plecak i chciał wysypać zawartość do kibla, ale uratował mnie nowy. Zaczął coś gadać do Valdeza, ale ja już nie słuchałem bo wymknąłem się z tam tond jak najszybciej i ukryłem się w szkolnej bibliotece.

Po jakimś czasie odnalazł mnie tam Jackson i pytał czy wszystko w porządku i takie tam. Próbowałem go spławić, ale on był nie ugięty. Usiadł obok mnie na podłodze i zaczął się we mnie patrzyć tymi swoimi cholernymi morskimi oczami. Cholera… Muszę przyznać, że z tymi swoimi niesfornymi czarnymi oczami i tym sarkastycznym uśmiechem wygląda jak bóg. Nie wytrzymałem i już się podnosiłem gdy z głowy zsunął mi się kaptur i odsłonił pokaźnego siniaka na pół twarzy, którego zarobiłem wczorajszego wieczora od ojca. Chłopak dopytywał się mnie od czego to, ale ja znów uciekłem. Tym razem jednak wyszedłem poza budynek szkoły i skierowałem się prosto do parku. Percy krzyczał coś za mną, ale ja nie słuchałem. Nie chciałem, żeby się dowiedział jaka jest moja sytuacja rodzinna. Co poradzić wstydzę się tego i nie zamierzam się zwierzać nikomu z moich problemów.

-----------------------------------------------

Trzeci już rozdział.

Mam nadzieję, że się podobał.

Do przeczytania jutro :)